Adamın Biriyim

Adamın biriyim
Bilgelikse konumuz, cahilim
Malımdan kazancımdan sormayın, sefilim.
Birdir, çamurlu yollar otobanlar bana
Çiğnerim çıplak ayaklarımla çakıl taşlarını
Bildiğiniz serseriyim
Sızarım kalplerinizden içeri
Silerim alınlarınızdaki teri.

Adamın biriyim
Ne külhanbeyi ne de seçkinim
İskeleye veda çeken bir güneş
Denizdeki mavilik
Pencerenizdeki sisim.
İnsan olmak
Evet evet!
İnsan olmaktır tek bildiğim.

Adamın biriyim
Düşünmem nereye gideyim
Çoğu kez telaşlıyımdır
Bakarsınız ansızın düşmüş ve yerdeyim
Elimden tutulmasın
Bırakınız boşverileyim
Sataşmayın yeter, böyle iyiyim.

Adamın biriyim
Yoktur ne sanatta ne de şöhrette yerim
Tanırsanız beni, güzellerden ürkerim
Gerekirse yüzümü çevirir
Ardıma bakmaz,
Basar giderim.

İnsanlar eğlenedursun
Ben hep keşmekeşteyim
Toplantılarda konuşmam pek fazla
Dinlerim
Sustukça ben, kendimim.
Arayanım olmaz ama adresim kolaydır
Sokakta karşılaştığınız
Herhangibiriyim.

Kornaların sesi
Vapurların dümeniyim
Lambaları umursamayanlardan
Kırmızıda geçenlerdenim
Bir çocuksa ezilecek olan
Otomobilinizdeki fren
Karşınızdaki bendim
Dedim ya az önce
O
Adamın biriyim.

Kendime yazar
Yazdıklarımda kendimi okurum
Henüz yok, deriden koltuğum
İlk bulduğum yere sokulur
Oturur, durur, durulurum.

Adamın biriyim
Sevmeyi, küsmesine kadar bilirim…
Özlemek ağlamak mı,
Rüzgar şöyle bir esmeyedursun
Savrulmanın daniskasını bilirim.

Sana gelince Sevgili!
Parçalamış olsam da kendimi
Zormuş be!
Bulmak izini
Al birini vur ötekini
Olacak iş mi bu şimdi!

İnsanlık!
Haykırışım sizedir
Tanır mısınız, açlıktan ölenleri
Birgün bitecek çekişmeleriniz, değil mi?
Ey ulu insanlar!
Neredesiniz
Vicdan sahipleri...

Bahtiyar Erdem