Ana

Uzak bir köyde doğdu
Onüçüncü idi sırası
Evin tek kızı
Muallimdi babası
Çocuk çağında idi
Yoksulluğu gördü
Açlığı tattı
Savaş sırası
Düşmandan kaçmak için
Düştüler yola
Kendisi eşek üstünde
Arkasında anası
Yürüdüler Çoruh boyu
Eziyetle meşakkatle
Çocuklar gördü yolda
Ayakları taş yarası
Iki sene Horuğ Köy'de kaldılar
Babası muallim ya
Köyde çocuk okuttu
Meram ekmek parası
Kurtardılar ülkeyi Kemal'in aslanları
Döndüler memlekete
Mutlu mutlu
Her yanda zafer narası
Onsekizinden önce başı bağlandı
Verdiler Kınaslar'dan
Yetim Kadir'e
Bahtının karası
Babası ölüp te güçsüz kalınca
Memur ya kocası, kudret elinde
Şeriat dedi, aldı üç kadın
Kadriye'ye oldu gönül yarası
Peşi peşisıra on çocuk oldu
Bir ilki, bir sonu
İkisi öldü
Ölür insan, kime gelse sırası
Doksan yıllık ömrü aştı bitirdi
Sekiz çocuk
Büyütüp adam etti
Öldü sabah ile kuşluk arası
Şevki Özkaya