Ana

Uzak bir köyde doğdu
Onüçüncü idi sırası
Evin tek kızı
Muallimdi babası

Çocuk çağında idi
Yoksulluğu gördü
Açlığı tattı
Savaş sırası

Düşmandan kaçmak için
Düştüler yola
Kendisi eşek üstünde
Arkasında anası

Yürüdüler Çoruh boyu
Eziyetle meşakkatle
Çocuklar gördü yolda
Ayakları taş yarası

Iki sene Horuğ Köy'de kaldılar
Babası muallim ya
Köyde çocuk okuttu
Meram ekmek parası

Kurtardılar ülkeyi Kemal'in aslanları
Döndüler memlekete
Mutlu mutlu
Her yanda zafer narası

Onsekizinden önce başı bağlandı
Verdiler Kınaslar'dan
Yetim Kadir'e
Bahtının karası

Babası ölüp te güçsüz kalınca
Memur ya kocası, kudret elinde
Şeriat dedi, aldı üç kadın
Kadriye'ye oldu gönül yarası

Peşi peşisıra on çocuk oldu
Bir ilki, bir sonu
İkisi öldü
Ölür insan, kime gelse sırası

Doksan yıllık ömrü aştı bitirdi
Sekiz çocuk
Büyütüp adam etti
Öldü sabah ile kuşluk arası

Şevki Özkaya