Ben Lele

Yokuş yukarı çıkıyor göz yaşlarım
İnse belki hüviyetime sığınacağım
Manasız gülüşleriyle çingenelerin
Artlarına taktıkları geleceklerden kalıp

Ben lele
İnsanların ağıt dergahı
Az değil bir avuçta el olmak
Kısık ateşte sabah akşam
Dudaksız yanaksız
Bir surete yüz sürmek

Görülürdü toplayabilseydim aynalardan
Yüzümden kalkan acıyı
Sağalta sağalta biri bizden; azı sizden kalsaydık

Bir şehvet kurtuluyor benden
Yakası açık bağrımdan düşüp
İki dal kırığı göğsümden
İki tomruk yaş; biri inliyor
Diğeri gök mavisi; içi kanamalıdan

Ben lele
Kanat çırpıp düşürdüğüm kuşaktan
Sürülüp; küçücük
En olgun yerimden biraz rahatsız
Noksan; sabaha bir geceyi düşüren

Ben lele
Sesimin asılı kaldığı kafiyedeyim henüz

Canan Al (Nehir Amara)
Berfin Bahar 2009