Cemrenin Toprağa Düştüğü Gün

Umutlarımız soldu birer birer
Beşer onar düştü canlar toprağa
Köylerde eli kırbaçlı ağa
Kentlerde işbirlikçi sermaye sahipleri
İlmeklediler ipleri
Astılar umutlarımızı
Yaralarımızı kanattılar

Onlar
Özgürlüklere kelepçe
Kuzgunlara kanattılar...

Onlar
Umutlarımıza kurşun
Düşlerimize kan attılar

Ve umutlarımız soldu birer birer
Yeni umutlar yeşerttik yorgun yüreklerimizde
Sevda yağmurlarında yıkadık düşlerimize serpilen kanı
Ne ezanı susturmaktır amacımız
Ne de çanı

Bizler ki düşenleri kaldırmadan
Ezilenlere aldırmadan
Hiçbir şey olmamış gibi ıslık çalarak
Ve de bencilliğimizi yanımıza alarak
Bu keşmekeş yollarda yürümeyi
Onurumuzu arkamızda bir engerek kuyruğu gibi sürümeyi
Yani
Çıkar çöplüğüne düşmüş bir eşelek gibi çürümeyi
Aklımızdan bile geçiremeyiz

Bizler ki
Susayan düşmanımıza bile
Tasımıza kendi elleriyle doldurduğu zehirli suyu içiremeyiz
Solan umutlarımızı yüklenecek bir gün elbet bulutlar
Ve bir ilkbaharda
Cemrenin toprağa düştüğü gün
Umut yağacak üstümüze
Karanfil kokulu...

Haydar Bibinoğlu