Dayanılmaz

Gözlerini ölüm bürüdü onların
korkulu rüyalarda uyanıyorlar uykularından.

Günden güne daha cana yakın
günden güne daha yaşanacak hale gelsin diye
her gün daha sağlam
daha usta
daha kahraman ellerle onarılan yeryüzü
eskisinden dar geliyor onlara
eskisinden düşman

Ne günün ilk ışığı
ne balık sürülerinin ışıldaması suda
ne güneşe uzanan dal
ferahlık vermiyor içlerine

Çalınan insan emeği yaşatmaz oldu
korkulu rüyalarla uyanarak uykularından
korkunç kararlar verdiler

Karşı koymazsak eğer
tehlikededir günlük ekmeğimiz
bacamızın tütmesi tehlikededir
evimiz, aşkımız, çocuğumuz
pencerede saksı
kitap sevgisi, insan sevgisi
tehlikededir

Gözlerini ölüm bürüdü onların
uyumak, uyanmak tehlikededir
tehlikededir çiçek koklamak
bardakta su, ateşte yemek
bahçede güneş tehlikededir

Tehlikededir gözbebeklerimiz
Adana'nın pamuğunu yabancılar işliyor
dokuma tezgahları tehlikededir
İzmir'in üzümü, fındığı Giresun'un
Samsun'un tütünü tehlikededir
Kapanıyor fabrikalar birer birer
varımız yoğumuz tehlikededir

Fakat korkunç kararlara ve tehlikelere aldırış etmeden
boy atan başakların şarkısı devam eder
topraktan güneşe avaz avaz
Çatlayan tohumdaki yaşamak arzusu
her zaman galip, her zaman hür
dağlardan akan suyun sevinci
her zaman genç, delikanlı
kabına sığmaz

Dayanılmaz
çocuğunu emziren ananın şefkatine
-yırtıcı, derin-
hilelere, ölümlere karşı gelir
memedeki çocuğun iştahı
kudreti sonsuz
dayanılmaz

Ve sen gözbebeğim
sen erkek sesinle
"İşsiz kalmasın insanlar, öldürmeyelim birbirimizi." dersin
milyonların içinden
milyonlardan ve gün ışığından uzağa götürülür
işkence görür
hapis yatar,
sürgün edilirsin
sevilecek şeyler değilse de bunlar
DAYANILIR

Halbuki günden güne yaşanacak hale gelen yeryüzünde
toprağın ve insanoğlunun ümitle yarattığı her şey
çatlayan tohum, akan su
ana şefkati, çocuk iştahı, insan tahammülü,
hayatı öven şiir
kardeşliği söyleyen şarkı
mücadele eden resim
ve emekçinin yüreği, elleri, hasreti
harbe ve ölüme karşıdı
DAYANILMAZ

Arif Damar