Fırtınalı Kalbim

Rüzgarları duyguların
bıkmadan eser
yıkar içimde her yeri
paramparça kıyıları gönlümün
ara vermez
ayrılıktan kabaran dalgalar
önü kasırga her yönümün

Ümit gemilerim perişan
darmadağın sevgi yüklerim
sevincimi hep
karamsarlık hırpalar…
nerde kaldı, hâlâ gelmedi
can simidi sevdiklerim

Bekler boynun bükmüş
buluşmanın gülleri.
Kan ter içinde gözleri hasretin
umutsuzluk doldurur elleri.
Ve bir buruk şarkı çalmaya başlar
yeniden
gözyaşının paslı telleri

Kadehlerden bir yürek buharlaşır çığlıklarda
yeniden karanlığı çöker yalnızlığa gurbetin
ve ağlar gözleri sevdânın dağlıklarda
savrulur dört bir yana
yalnızlığın gazelleri
Keşke hiç görmeseydim
yıktı beni gördüklerim...

Kadir Karaman
20.01.03