Gün Tükenirken

Gün Tükenirken

gün hep zamansız biter...
------------------------

Gün tükenirken
izler kanar, avuçlarımdan topuklarıma akar
kısa bir sendeleme, rüzgar değerek geçer
yanağımda saklambaç oynamış yağmur taneleri
bir bir gözlerimi öper
gün, günlerin üzerinden geçer

sızım var, tam da bana yakışan sızı
ben gün tükenirken ayrıksıyım
birikti efsunlarım, hiçler içinde adım geçer
gölge güne değil önce ışığıma düşer

benim belki de o göze çarpan surat
buz kesilsin elim kolum
ya gözüm aydın yüzüme inat
ya da gün gülüşler saçar göğe inat
ama bildiğim bir son var ki
gök biterken gün, günden daha rahat

günleri tüketmekte sıra
günlerin arasından sıyrılarak
yine mi karardı sokak lambaları habersizden
yeniden yakmaya gün yetmeden
bir kaç gün yeterken
birleşmeye yıllar var
bu günler gelir de geçer
tek tesellim gün benden önce söner

gün tüketmek bizimksi
bayağı gün tüketmek
kimsenin bize gelmediği
sabahın öğleden sonra kalktığı günlere gitmek
ve sağolsun ki zaman
bize zamansız günler getirecek

Samim Sadık Kuruağaç