Hatırla

Hatırla, çekingen Tan Güneşe
Mutlu sarayını açtığı zaman
Hatırla, geçerken dalgın gece
Düş kurup gümüş tülünün altından
Göğsün küt küt atarken hazlar davet edince
Gölge seni akşamın düşlerine çekince
Ormanların dibinde
Bir ses mırıldanır, dinle:
Hatırla
Hatırla, gün gelip beni kader
Sonsuza dek senden ayırınca
Üzüntü, sürgün ve seneler
Bu çaresiz kalbi soldurunca
Düşün son elvedayı, hazin aşkımı düşün!
Yokluk ve zaman hiçtir insan sevmeye görsün
Kalbim çarpıp durdukça
O hep diyecek sana:
Hatırla
Hatırla, soğuk toprak altında
Kırık kalbim sonsuza dek uyurken
Hatırla, yalnız çiçek mezarımda
Böyle usul usul açıyorken
Seni bir daha görmeyeceğim, ama ölümsüz ruhum
Sadık kızkardeş gibi dönüp gelecek sana
Gecenin içersinde
İnleyen sesi dinle:
Hatırla
Jean Louis Mattei
Türkçesi: Ahmet Necdet