İki Yolcuyuz Seninle

Beğenmiyorsan,
yak adının geçtiği şiirleri,
koy torbanın içine,
küllerini postala.

Sevmiyorsan,
marşlardı ezbere söylediğim,
çeteci ruhumla, dağlarda,
öldüğümü geri ver.

İstemiyorsan,
geri çekil dudaklarım yaklaşınca,
sıkıştır seviyi çarkların arasına,
için buz tutmuşsa, çarmıhını da getir.

Korkuyorsun,
ürküntüsüz sözcükleri düşür dilinden,
yalvaran dualar yakışır ağzına,
söyle arkadaşlarına sırt çevirdiğini varınca.

Gelmiyorsan,
bilgeliği bırak, işi bilenler yapsın,
ölmüşlüğü üfleyip durma ruhuma;
dostlukları bitmiş iki yolcuyuz seninle.

Zeynel Çok