Kar Sana Alevlenmişti

aşıktım son gözyaşıma kadar
bir seni sevdim
bir de insanları...
umutlara mahkum olmuş insanları
seni sevdiğim kadar sevdim
sana ateşlendiğim yere kar yağdı
kalbimi sardım
sonra yine kar yağdı

Kibriti çakıp mumu yaktığımda
ışığında sen vardın
dargın gözlerin, sen
son sözlerin ben oldu
ateşlendim,hastalandım
elimi bıraktığın yerde yaralandım
sır oldum
giderken sana baktım
kar yağdı...
kar sen oldu bana yağdı...

Beş parmak aralığında
kilometrelere oynuyorum
rüyam sensiz,kabusum sensiz
yüreğim attıkça kaçardın
denize düştüm yılana sarıldım
yılan sen oldu
soktuğun yere kar yağdı
yaram tuz buz oldu
buza kar yağdı...

Güneşe hasret bir çocuk vardı
saçlarını okşardım
ağlardı ben olurdu
adına tutulurdum sen olurdu
neden sonra güneş doğdu
güneş batacakken
batmak üzereyken
sen güneşe bir baktın
ben sen oldum
bana yağdım...

Oktay Devrim

(Bu şiir her yıl Osmaniye'de düzenlenen "Ekmek Ödüllü Şiir" yarışmasında "M. Cemal Şenadam Özel Ödülü"nü almıştır.)