Kefe’nin Günü

Resim yapmak istiyorum
Yağ-lı-boya 

Ben resim yapamam ki
Fırçalar beni ele geçirir

Elimde fırçam
Boyalarım renk renk

Allı morludan, mavi pembe, siyaha kadar
Maviyi afili turuncu ele geçiriyor
Yeşili fosforlar
Bulut, renklidir

Gökkuşağının renklerine giyinir,
Oysa gri sarmalar fırçamı
Dumanlı gün

Ateş, siyah, kömür

Güneş yok
Mavi yok
Gün; sabah alacası ve geceden ibaret

Tekstil fabrikasının yağ-lı-boyalarını karıştırsam
İşçi Ayşe'yi resmedebilir miyim?

Dokuduğu kumaşları kefen olmamalı
Gelincik bahçesine yerleştirmeli
Küsmeli siyah, griler

16 yaşındaki Ayşe Yaylacık Köyü'nden
Gelmiş Bursa'ya köylü kızı pazen elbisesiyle

Beynine sıkılmış işçi örtüsü
Oyalı yemenisini sıyırmış, önce
Kışın pazen, yazın basma papatya-güllü
Köyünde sıyırmış elbisesini
Kent-varoşunda ekose, çizgili

Renkler karışıyor

Güneş uykudayken
Güneş uykuda iken evde-işte
Perdeleri alacakaranlığın korkuluğu

Ateş
Üşüyor
Kırmızı mı, sarı mı, mavi mi?

Dokuyor, tezgâhın kör eden sağırlığında
İpeğin yumuşaklığında
Kefeninin dokuyor
Biri hamile; beş işçi çocuk, kadın
Vardiyada...

Sarı çili gibi parlar yeşil dolar
Burada ‘vicdan' yok
Vardiyada
Ateş yakıyor, Ayşe'yi; beş kadın-çocuk işçiyi

8 Mart Dünya Kadınlar günü
Kefenin Günü
Resmedilebilir mi?

Fırçamdan kırmızı akar

Vicdan Kayır