Mut Damıtan Kadın

Mut Damıtan Kadın

Bakışın sana yansır, hayatın olur / Özlem’e…

ah o yüreğinin tırnağıyla
hayata tutunan sarmaşık,
sarıldıkça mut süzersin

temmuzda kar suyu
ocakta en sıcağını alırsın güneşin
dudaklarında biriktirirsin
tatların en koyusunu

sen,
suya olan özleminden değil
suyun sana aşkındandır yaratman;
katrelerden dağ gibi ak çığları

her harf bir roman
her roman bir dünya olmuş gözlerinde

uzat ellerini
tut yanardağları
gökkuşağı olur
pembelere bürünür korlar;
rengarenk çiçek olur siyah
toprak ve su dağıtan avuçlarında

Mehmet Bardakçı
(Afrodisyas-Sanat, Sayı 5, Eylül-Ekim 2007)