Papatya Falı

                   *saçları gece yüzü gündüz bir kadın'a

kıyıma vuran son dalganın getirdiği
beni kuşlardan daha çok seven
saçlari gece yüzü gündüz bir kadın
tek anlamlı yeri gözleri ile
sıkılmamış gülücükler mandallıyor gözlerime
bir sevişme sonrasında
kendine güvenen ellerinden
fısıltılar içinde yatağa
soğumuş papatya yaprakları düşerken
en kenarına çekilip bir aşkın
üzerine "sevmiyor" kazıdığım
elinden yüzsüzlüğüme süzülen
son beyazlığı izliyorum

tek duyduğum kesintisiz yutkunmalar

bir gün batımı uzağımda ağlıyor şimdi
saçları gündüz yüzü gece bir kadın,
artık kuşları benden daha çok sevdiği
ağlarken kuş tüyü yastığına sarılışından belli

Barış Gültekin