Tanık

“ben seni ne çok”ları
“ama ben sensiz”leri
“sensiz ne yaparım”ı
bir kutuda buluşturdum
dost aynasının gerçeğinde
seni içimden söküp atmanın
utkusuyla
kalan küllerini
son kez seyrettim

çılgınca sevdiğin sevgili
binbir renkteki çiçek bahçesine değil
şehir çöplüğüne kondu
sen kuşunu çiçeklere yakıştırdın
kuş kendisini yakıştıramadı...

Süleyman Özgün
21-02-2003