Teknem İstanbul'da Sensiz

Karanlıkta loş ötelerden tek nokta ışık veriyor teknem
Açmış yelkenini gidiyor rotasını bilmeden
Gözlerini kırpıyor iki yakadan evlerim
Hisarlarım üzülme diyor gidenlere, içlerinden

Bir gün ulaşacaksın Ege'ye...

Yaka bağları selamlıyor beni
Onlarla artıyor umudum
Işıklarını saçıyor gelip giden telaşlı arabalar
Yarin yüzü gibi...

İçimdeki sesi dinliyorum

Karar veremiyorum atlasam mı teknemden
Üşüyorum ama üstümdekileri çıkarıyorum
Mutluyum içimdeki sese kulak vermekten

Yine karşıma çıkacaksın biliyorum
İstanbul'u seziyorum, anlayamıyorum
Yine buluşacağız
Biliyorum, biliyorum, biliyorum

Anlatmaktan vazgeçtim
Ben bile anlamıyorum
Nasıl oluyorsa sarhoş oluyorum
Teknemin sallantısına yoruyorum

Ah teknem sen de rotayı bilmiyorsun
Akıntıya uyuyor, uyuyorsun
Akıntıya kapılıp, gidiyorum
Hayat gibi...

İçimdeki sesi dinliyorum
Sensiz geçiyor hayat teknemin yolu yedi tepeden

Melih Kazımlar