Veda Vakti

Ey yangın gülüşlüm
gülüşünün söndüğü yerde
kanar halkın yaraları
elbette sevdanın ve kavganın
bir bedeli olmalı
sarmışsa seni o ateş
sende kalmamalı
bir yıldızın kaydığı yerde
yeniden bir yıldız doğmalı

Veda vakti geldi
merdivene tutunduğum
günışığı ayışığı
eskittiğim takvim yaprakları
veda vaktim geldi

...
Menekşeli dağlar
başeğmeyen Dersim şehri
başeğmeyen kavga şehri
ezgisiyle büyüdüğüm
silah sesleri
zenginleri serinleten
kan fıskiyeleri
işçi semtleri
hoşçakalın
asi dağların
ele avuca sığmayan çocukları

Muharrem Çetinkaya